Jan 14:23

Chwała Bogu, że chociaż czas mija i od przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa w ciele upłynęło już wiele lat, jednakże On jest Ten sam wczoraj, dziś i na wieki. On chodził po tych terenach Izraela, i wielu ludzi doznawało uzdrowienia, ale dla nich wielkim doświadczeniem była nie tyle sama choroba ciała, co choroba duszy. Co z tego, że ten uzdrowiony człowiek na ciele wrócił do swojego domu? I na początku pewnie była wielka radość i szczęście, a za parę dni kłótnia, jakaś złość, a może padały słowa: "Po coś tu wrócił? Już przyzwyczailiśmy się, że ciebie nie było." Zewnętrznie człowiek został zmieniony, uzdrowiony, ale wewnątrz pozostawał ten sam.

Pamiętajmy, z każdego nasienia rodzi się to co Bóg chciał, aby się urodziło. Jeżeli Słowo Boże mówi o Nasieniu, którym jest Chrystus, to Bóg na pewno chciał zrodzić nas według Chrystusa, nie według religijnego chrześcijaństwa. Pamiętajmy o tym i ceńmy to u Boga, że to jest narodzenie na nowo - wszystko stało się nowe, stare przeminęło. Bóg rozpoczął w całkowicie nowy, święty sposób w swoim Synu Jezusie Chrystusie, który stał się tym doskonałym Nasieniem, w którym zostało zapisane całe moje i twoje nowe życie. Chwała Bogu! Nie my, lecz Chrystus, nie my. Niech to będzie zawsze w nas. Kiedy tylko "my" będzie próbowało wrócić do czegokolwiek, to nie pozwólmy na to, by "my" stawało wobec Chrystusa i chciało się panoszyć w miejscu, które należy do Boga. Pilnujmy tego razem z Duchem Świętym, poddani Duchowi Świętemu.

Mamy dużo pouczeń co do życia według woli Bożej. Na ile możemy poradzić sobie z tymi pouczeniami, na ile my w ogóle radzimy sobie z tymi pouczeniami? Czy próbujemy, żeby coś z nimi zrobić, żeby w naszym życiu zaczęły one działać zgodnie z tym, z czym posyła je Bóg? Czy jesteśmy otwarci na szczęście bycia tą ziemią, w którą wpada Boże ziarno i ono wydaje plon dla Boga, który daje ziarno, Swoje Słowo? Radość ziemi, która owocuje, radość ziemi, która jest szczęśliwa, bo rolnik jest szczęśliwy, który chodzi po niej, śpiewa wspaniałe pieśni, uwielbiające Ojca - to chcemy przeżywać i tak chcemy żyć i z tego chcemy kosztować każdego dnia.

Widzę najbardziej śmiałych ludzi na ziemi, sami wybrani bohaterowie, gotowi zmierzyć się z wszystkimi przeciwnościami, jakie postawił stary Adam i stara Ewa na naszej drodze, gorliwi zapaleńcy, którzy wierzą, że można żyć inaczej na tej ziemi. Sami odważni. Tak śmiało myśleć to mogą tylko bohaterowie. Potrzeba śmiałości i to olbrzymiej śmiałości, żeby pójść za tym wspaniałym Chrystusem. Pójść już za Pawłem byłoby wyzwaniem, a pójść już bezpośrednio za Panem Jezusem, to znaczy umrzeć dla samego siebie. A więc potrzeba śmiałości od Boga. Wiecie, tylko głupi może iść za Jezusem, nie zdając sobie sprawy za kim idzie i może myśleć sobie, że da radę, ale nie da rady. Głupi musi zmądrzeć i uchwycić się Pana całym sobą. Wtedy głupi pokazuje, że jest mądry, bo widzi, że nie ma kogokolwiek na tej ziemi, kto mógłby pójść za Panem Jezusem i nie stracić swego grzesznego życia. Dobrze, że mamy odwagę, lecz nie połączmy jej z głupotą. Raczej miejmy bardzo wyraźnie świadomość tego powołania i niech Duch Święty przemawia do nas i pokazuje nam to, gdyż od tego zależy rzeczywistość. Wiecie na czym polegała ta głupota tych ludzi, którzy czytali Biblię, byli uczonymi w Piśmie, kapłanami, saduceuszami? Na tym, że myśleli, że Bóg jest jak oni, a nie pomyśleli, że Bóg nie jest jak oni, tylko Bóg jest dokładnie tak jak wyraża to w swoim Słowie. Dlatego Jezus powiedział: „Słuchajcie co mówią, ale ich życia nie naśladujcie”. Oni nie rozumieli z kim mają do czynienia.

Ewangelia Jana 18 rozdział, wiersze 33-40, 19 rozdział, wiersze 1-19:

Trudne zadanie przed nami ludźmi - dobiec do mety będąc nieskażonym przez świat, dobiec do mety w Chrystusie Jezusie.

Jak to miło i dobrze, że jesteśmy na zgromadzeniu, bardzo przyjemnie być przed Bożym obliczem wspólnie, razem, pamiętać o tym jaki jest nasz Bóg i kosztować też z tych wszystkich rzeczy, których się nauczyliśmy.

Chciałbym, abyśmy dzisiaj mogli rozmawiać o życiu Kościoła na ziemi, jak Kościół ma żyć na ziemi, żeby bezpiecznie dotrzeć do wieczności z Bogiem. Wiemy jak w nas, w Kościele mamy funkcjonować, jak mamy budować się, jak mamy wzrastać, mówiliśmy wiele o tym.

Kiedyś uczyliśmy się w szkole budowy człowieka, ile czego ma, ile części, ile kości, nerek, oczu, uszu itd. Mieliśmy dosyć dobrze, bo praktycznie mogliśmy to też sprawdzić będąc podobni do tego co tam było na tym ekranie. Mogliśmy sprawdzić jak działają ręce, jak działają oczy, jak uszy działają słuchając nauczyciela, czasami słuchając go mniej, a czasami więcej. W każdym bądź razie mogliśmy to sprawdzić, jak to funkcjonuje, wychodząc z klasy i mówiąc, że chcemy do toalety, a szliśmy sobie na podwórko zapalić papierosa na przykład. Mogliśmy sprawdzić jak to działa, jak można tak pracować, żeby wykorzystać to w sobie znanym kierunku.

Słyszeliśmy słowa poważne, gdyż naprawdę urodziliśmy się na grzechem skażonej ziemi. Każdy z nas widzi ile tu jest grzechu, ile zdrad, pijaństwa, złośliwości, i wiele więcej jest tego zła. Na pewno Stwórca, który stworzył człowieka nie stworzył nas takich właśnie. Ktoś nas zepsuł po prostu i jeśli słyszymy wieści o Chrystusie, o Kimś kto przyszedł nas naprawić, zmienić, uratować zbawić, to powinna być to taka wieść dla nas, że ta cała Polska w jednej chwili powinna się zgromadzić i szukać rozwiązania swojego życia, żeby więcej nie krzywdził jeden drugiego. A jednakże widzimy, że chociaż Polska mieni się krajem chrześcijańskim, to jest tak odporna na Chrystusa, tak niechętna Chrystusowi. Skąd więc chrześcijaństwo jest niechętne Chrystusowi, skoro ono od Niego nazwę bierze? Stąd, że tego Chrystusa tam po prostu nie ma. Oszukano ludzi i niestety oszukuje się nadal. Jeśli byłby tam Chrystus, nie było by grzechu w tych miejscach, ci ludzie byli by braćmi i siostrami, Bożą rodziną, a są wrogami sobie nawzajem. A więc to nie jest Chrystus, to jest oszust i zwodziciel. Prawdziwy Chrystus przyszedł zbawić nas z naszych grzechów, uratować. I trzeba się ratować w tym  Chrystusie, bo to jest jedyna droga powrotu do Ojca.

Będziemy dalej rozważać temat Kościoła. Mówiliśmy o tym, jak Ciało Pana Jezusa Chrystusa jest przepełnione Jego Duchem, owocem Jego życia i obdarzone jest służbą. Jezus miał te wszystkie służby w sobie samym. Bardzo dużo z tych służb miał apostoł Paweł, ale jedynie Jezus miał te wszystkie służby w sobie samym. Tak, że On obdarza każdą cząstkę Sobą ze Swojej służby, dlatego ona jest cenna, czysta i Bóg ma w niej upodobanie. To jest nadal służba Jezusa, tylko że poprzez Kościół. Wiemy też, że Pan Jezus śpiewał z uczniami i chce śpiewać z nami w zgromadzeniu. To Pan Jezus w sumie układał Psalmy. Przecież one mówiły o Nim. Dawid po prostu dostawał je w doświadczeniach. Później proroczo śpiewał o tym co miało nastąpić. Dzisiaj czytamy, jesteśmy posileni. Wiele osób ratowało się w Psalmach Dawida, które Duch Święty wkładał w jego serce.

Wszystkie spotkania Kościoła oparte są na tym kim jest Jezus Chrystus. On jest święty, doskonały Boży Syn. A więc w sumie każde kazanie musi być święte i doskonałe, inne nie pasuje do Jezusa. Wszystkie inne wygłoszone kazania nie są przyjęte w niebie jako prawdziwe. Wszystkie, które próbowały odebrać chwałę Jezusowi poprzez zniżenie się do ludzkich pożądliwości i zgodę na nie, są nieprawdziwe, są fałszywe, są kazaniami cielesności człowieczej, a nie miłości Bożej. Miłość Boża chce nas zbawić i dlatego Bóg dał swego Syna. Jeśli dał Syna to nie po to, żeby z powrotem sprowadzić człowieczeństwo do grzechu i niewoli diabelskiej, tylko po to, żeby wyprowadzić człowieka z niewoli diabelskiej. A więc wszyscy, którzy głoszą niepełne kazania są oszustami zwodzącymi ludzi i prowadzącymi na manowce.

Ten wspaniały głos krwi Jezusa, która woła za nami, za połączeniem nas z Bogiem. Ten, który jest Głową, który uruchamia wszystko w kierunku Boga, który czyni to tak wspaniale, że sam Ojciec, ten jedyny, najwspanialszy, święty Ojciec, przyjmuje to w Chrystusie Jezusie. Jak musi to być doskonałe, jak czyste, skoro ten święty Ojciec, który jest tak penetrujący, przenikający swoim wzrokiem wszystko, nie odnajduje w Chrystusie nic co by Mu przeszkadzało. Nic nie odnajduje w Nim co by Mu przeszkadzało! Chrystus jest doskonale czysty, Jego życie na ziemi przeszło w taki dokładnie sposób jak się Ojcu podoba. Nie było ani jednej chwili, której Ojciec nie mógłby przyjąć do wieczności. Całe Jego ziemskie życie jest przyjęte do wieczności, bo Ojciec znalazł w całym Jego ziemskim życiu upodobanie. Ani jednego grzechu, nic co by było niezgodne z wolą Ojca. Przecież to jest coś potężnego! Sam zdajesz sobie sprawę co to jest przeżyć godzinę na ziemi. Jedną godzinę, kiedy wokół mogą dziać się różne wydarzenia, różne napięcia, naprężenia i iść w czysty sposób, nigdy nie zareagować inaczej niż chce Ojciec. Nawet ludzie, którzy byli gdzieś Jego wrogami, gdy podeszli, powiedzieli: "Ty wszystko czynisz według woli Boga i nie masz względu na ludzi, Ty wszystko czynisz tak jak się Bogu podoba." Taka jest rzeczywistość. Nasz Chrystus jest pełen posłuszeństwa swojemu Ojcu.