Jan 14:23

Kiedyś w Izraelu był młody chłopiec, pasał sobie owieczki, uczył się być z Bogiem, nawet mu w głowie nie było, że będzie królem w Izraelu, ale tak się stało. Zobaczcie, człowiek się rodzi, ale co z niego będzie, gdzie ten człowiek dotrze, co osiągnie, wie tylko Bóg. Czy spotka się z Bogiem po drodze i zostanie już z Nim? Ilu ludzi było już na tej ziemi, którzy zakończyli swój bieg? Dopiero dzień ich ostatni, ta kropa na końcu zdania, zamknęło rozdział ich historii i z tym oni staną kiedyś przed Bogiem. My jeszcze żyjemy, jeszcze możemy zmienić jakieś złe decyzje na dobre decyzje. Żyjemy na ziemi, którą stworzył Bóg, i my jesteśmy stworzeni przez Boga. Słowo Boże mówi o celu duszy, o zbawieniu, o wieczności z Bogiem. Każda nasza chwila jest tak ważna, gdzie ona będzie zwrócona, czy to będzie Bóg czy to będzie coś innego. Dawid miał braci, ale to jednakże Bóg nie kogoś z nich postanowił uczynić królem, tylko Dawida.

Żyjemy na ziemi skażenia. Nikt chyba nie jest tak oszukującym siebie samego, czy siebie samą, żeby nie widzieć tego, że żyjemy na ziemi gdzie nie żyje się bezpiecznie, gdzie grzech czyha w każdym miejscu, w każdej sytuacji. A za tym stoi diabeł, który chodzi wokół jak lew ryczący, żeby gdzieś kogoś złapać i pożreć. On nie zostawi ciebie, jak nie zostawił Syna Bożego Jezusa Chrystusa. Widzimy, że jeszcze na krzyżu kusił Go i kusił jeszcze Ojca, mówiąc: „No, przecież jak jest Synem, to Ojciec nie zostawi Go”. A więc podważał prawdę o Ojcu i Synu, w jedną jak i w drugą stronę. Diabeł będzie to robić i nie możesz sobie pomyśleć, że skoro jesteś chrześcijaninem czy chrześcijanką, to ty jesteś już poza tym jego pragnieniem. Właśnie jeszcze bardziej jesteś w jego pragnieniu, żeby cię zwieść i odciągnąć od prawdy. Słowo Boże mówi, że on ma czasu niewiele i szaleje wiedząc, że ma czasu niewiele. I wie, że iluś ludzi umyka mu i nie będzie tam gdzie on. Opowiada ludziom różne opowiastki o miejscu gdzie trafi, a Słowo Boże mówi, że będzie tam męczony wraz z demonami. Tam jest straszne miejsce. A mimo to, nadal jeszcze obiecuje coś tam ludziom, podczas gdy tak naprawdę działa na ich szkodę. Nawet kiedy mówi, że będzie dobrze, zawsze za tym stoi, że będzie źle i będzie jeszcze gorzej.

Niech Duch Boga dociera do nas i pomaga nam zrozumieć sprawy tak czyste, tak święte, tak potężne, które nie są w stanie zamieszkać w człowieku bez Ducha Bożego. Jak ważne jest, by Duch Święty wprowadzał nas w kosztowność Bożych prawd. On wprowadza nas zgodnie z naszym uświęceniem. Nigdy nie wejdziemy dalej niż sięga nasza świętość. Nigdy, ani kawałeczek Duch Święty nie poprowadzi nas głębiej w kosztowność tego kim jest Ojciec i Syn niż sięga nasza świętość. Dlatego oczyszczając się możemy być prowadzeni głębiej i głębiej w kosztowność Boga. Jeśli nie będziemy się uświęcać, Duch Święty już dalej nie poprowadzi nas i wtedy człowiek może mieć świadectwo pewnych doświadczeń z Bogiem, ale to świadectwo będzie sięgało poprzednich lat, a nie dnia obecnego. Źle jest, gdy w wierzącym człowieku są świadectwa poprzednich lat, a nie ma świadectwa obecnego dnia. Jeśli dzisiaj jest dzień, w którym prowadzi cię Duch Święty, On wprowadza cię w następne kosztowności Boga i coraz więcej doświadczasz, jak ten Święty Wszechmogący Bóg zmiłował się nad nami, dając nam możliwość przychodzić przed Jego święte oblicze na podstawie świętości Jego Syna. Wiecie, gdybyśmy jeszcze głębiej i głębiej rozumieli to, nikt z nas nie śmiałby dotknąć się grzechu, nikt z nas nie śmiałby pójść inaczej niż chce Bóg. Gdybyśmy rozumieli Jego Majestat i chwałę tak jak powinniśmy to rozumieć coraz więcej, to nie śmielibyśmy iść tam gdzie On nie pójdzie. Tak jak powiedział Mojżesz: „Boże, jak Ty nie pójdziesz z nami, to tych sześciuset tysięcy dorodnych mężczyzn i ileś wychowujących się młodzieńców, i dzieci nie wystarczy, żeby pójść i zdobyć tą ziemię obiecaną. Jeśli Ty nie pójdziesz z nami, nie ruszę się stąd.” Mojżesz rozumiał potęgę Boga i znikomość ciała. On wiedział co potrafi to ciało, wiedział ile ciało potrafi. Mówił to do nich: „Czyż w chwili kiedy was poznałem, nie byliście właśnie tacy”? Przecież kiedy ich tylko poznał, to już zdradzili go, nie umiejąc rozeznać kim jest.

W sumie to, co dzisiaj będziemy poruszać, każdy z nas wie, tylko jak z tego korzystamy? Bóg jest święty, On jest doskonały, w Nim nie ma nic brudnego, On jest Stwórcą nieba i ziemi, rzeczy widzialnych i niewidzialnych, On nadał temu kształt, wymiar i to do czego to będzie służyć. Drzewa owocowe mają wydawać owoce, krzewy mają owocować swoimi owocami, zwierzęta mają swoje zadania. Wszystko stworzył bardzo dobrze. Nie było w raju wojny, była piękna atmosfera, gdzie wszelkie stworzenie było razem szczęśliwe i zadowolone, nikt nie cierpiał. Bóg przeznaczył Swoje stworzenie, aby mogło być z Nim i żeby było szczęśliwe. Nie było złej myśli, nie było złego słowa, Adam z Ewą się nie kłócili, im nawet do głowy coś takiego nie przyszło. Nie było kłamstwa, wszystko było takie, jakim Bóg to stworzył. Pomyśl o tym. Gdyby dzisiaj ciebie tam przeniesiono to, co byś wniósł do tego raju czy wniosła? Co dzisiejszy chrześcijanin, chrześcijanka, wnieśli by do raju? A gdy tam wszedł Chrystus to, co On by tam wniósł.

            Jak by się podobało tobie, gdybyś był w jakimś miejscu i od tego miejsca oddzielałaby cię kotara? Słyszysz głosy, ale nie możesz zobaczyć co się dzieje za kotarą, co ci ludzie tam widzą i co powoduje, że oni są tak poruszeni. O co byś się wtedy modlił,  czy modliła? Jeżeli doznajesz, że taka kotara oddziela cię od tego wspaniałego miejsca chwały, o którym śpiewaliśmy, gdzie wielbi się Boga Wszechmogącego: "Święty, święty, święty", o co się będziesz modlić? O zdrowie? O to żeby powiodło się gdzieś w jakimś miejscu? Czy o to, by to co cię oddziela od tego wspaniałego miejsca zostało usunięte? Wielu ludzi modliło się: Boże odsłoń. Chcielibyśmy zobaczyć więcej i dalej. Nie dla ciekawości, ale dla tego, by Cię uwielbić. I Bóg odsłania. Pamiętamy jak Dawid, kiedy Bóg mu odsłonił tajemnicę przyszłych pokoleń, był wdzięczny Bogu. Mówi: Boże, czym zasłużyłem na takie wywyższenie, że ty mi odsłoniłeś co będzie za ileś pokoleń? Że przyjdzie potomek

Druga Królewska, 18 rozdział. Pamiętaj, nigdy nie trać nadziei, gdy należysz do Pana Jezusa, kiedy wiesz, że On jest tym, który ma moc uczynić to o co Go prosisz. Ale widzicie sami, że kiedy zgłaszasz modlitwę do Pana, to czekasz, nie próbujesz się ratować własną ręką. Kiedy składasz Panu modlitwę, czekasz, zostawiasz Jemu sposób zbawienia, już nie próbujesz się ratować swoją ręką, chcesz usłyszeć Jego działanie, Jego sposób działania chcesz zobaczyć.

List do Hebrajczyków, 6 rozdział. To samo słowo skierowane do mnie i do ciebie w tej samej sprawie. Od 10 wiersza: "Wszak Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia Jego, gdy usługiwaliście świętym i gdy usługujecie". Bóg nie zapomni.

Mogliśmy mówić o Panu naszym jako o tym wspaniałym Zbawicielu, który wkracza ze Swoim wspaniałym zbawieniem w nasze życie i daje nam radość zbawionych, radość zadowolonych. Gdybyś siedział w pułapce, gdzieś tam pracowałbyś w kopalni i byłby zawał, ciemno nic nie widać, siedzisz i nie wiesz czy to jest twój koniec i w pewnym momencie gdzieś coś słyszysz. I co zaczyna powstawać w twoim sercu? Nadzieja, nadzieja, że pomoc jest blisko, a w pewnym momencie dociera do ciebie światło. To znaczy, że już są. I my byliśmy też w takim doświadczeniu gdzie czekaliśmy na zbawienie, czekaliśmy, żeby dotarło do nas światło i tak Piotr pisze, że ta jutrzenka zajaśniała w sercach naszych i kosztowność Chrystusa stała się dla nas coraz bardziej cenna. Ci starotestamentowi mężowie, oni mieli doświadczenia, takie jak na przykład Daniel, który z powodu wierności Chrystusowi, wierności Bogu, modlitwy i wytrwałości w modlitwie, został skazany na wrzucenie do takiej jaskini z lwami, głodnymi lwami. Cóż ten człowiek mógłby tam zrobić, aby się uratować przed lwami? Ale wiemy, że Daniel przeżył doświadczenie z lwami i później sam król, którego to był wyrok, chociaż nie do końca rozmyślny, mógł powiedzieć takie słowa: „Przeze mnie wydany został dekret, że na całym obszarze mojego królestwa winni drżeć i bać się Boga Daniela, On bowiem jest Bogiem żywym i trwa na wieki, a Jego królestwo jest niezniszczalne i władza Jego jest nieskończona, On wybawia i wyzwala, i czyni znaki i cuda na niebie i na ziemi, On który wyratował Daniela z mocy lwów”. Chwalebny Bóg. Wiemy, że później do tego miejsca trafili ci, którzy uknuli spisek na Daniela. I co z nimi się stało? Nie miał kto ich chronić, a więc lwy szybko zabrały się za nich. Wybawienie, przeprowadzenie przez doświadczenia. Zdajesz sobie sprawę ile cię czeka na tej ziemi wydarzeń? Ile rzeczy, w których wróg, jak lew ryczący będzie chciał cię osaczyć i dostać się do ciebie i zdajesz sobie sprawę, że jedynie Chrystus może cię zachować od tego, by on się do ciebie dostał. Zdajesz sobie sprawę, że twój umysł i twoje serce nie są na tyle silne, żeby mu się przeciwstawić, samemu czy samej. Zdajesz sobie sprawę, że potrzebujesz kogoś lepiej myślącego od ciebie, lepiej działającego od ciebie. Dlatego trzymasz się swojego Zbawiciela cały sercem, całą myślą i duszą. Czy tak jest? Rozumiecie? My jesteśmy na bardzo niebezpiecznym terenie, każda chwila może być taką chwilą gdzie twój umysł może być zawładnięty jakąś rzeczą, pożądliwością, pragnieniem, czymkolwiek i w takim momencie możesz zboczyć z tej drogi, idąc za wolą wroga twego, który cały czas tylko czyha, żeby skierować cię ku Gehennie. Dlatego musimy mieć umysł zbawiony, serce zbawione, musimy być cali zbawieni, żeby móc się radować, że jest ten, który jest większy od tego, który jest w świecie. A więc, Daniel doznał wybawienia, doznał tego, co jest potrzebne.