Nigdy człowieka nie mógł spotkać większy zaszczyt jak to, kiedy w taki bardzo widoczny sposób sam Bóg przyszedł w swoim Synu na tą ziemię, żeby okazać nam swoją miłość, swoją wierność. Jakaż to jest chwała i potęga, jaki Majestat! Coś co tylko Duch Święty może pokazać nam, w co może nas wprowadzić. Widzimy jak człowiek jest nierozumny, żeby nawet tam móc zajrzeć. Tak jak Pan Jezus powiedział: „Jeśli nie narodzisz się z wody i z Ducha nigdy nie ujrzysz tego Królestwa chwały, nigdy tam nie wejdziesz”. Jeśli nie staniesz się duchowym człowiekiem, to nigdy nie dowiesz się jak wspaniałe jest to, co Bóg dał nam w Synu swoim Jezusie Chrystusie. Całe doświadczenie ludzkości nie polega na tym, że ludzie mają źle poukładane w głowie, bo każdy ma źle poukładane w głowie, ale na tym czy wierzą, że Bóg może zrobić porządek, czy wierzą, że On to potrafi, żeby poddać się Mu bez ograniczeń. Sięgnąć tam, to dostać świadomość o wspaniałym miejscu, do którego zostaliśmy powołani. Z drugiej strony świadomość tego, że na tej ziemi jest taka ciemność, że człowiek nie potrafi zobaczyć tego, co jest w tamtym miejscu. I dlatego dopóki Chrystus chodził po tej ziemi, mówił: „korzystajcie z tej światłości póki ją macie.” To samo jest później, kiedy ci, którzy w Chrystusie otrzymali oczy by móc widzieć, uszy by słyszeć, stali się tymi, którzy też są jak ci, którzy oświecają, którzy wprowadzają w kosztowność Bożej prawdy.
