Chwała Bogu, że człowiek może zmienić się w czasie swojej ziemskiej wędrówki z człowieka, który myśli o sobie, w człowieka, który myśli o Bogu. Jakie to piękne, że naczynie, które służyło grzechowi może służyć Temu, który je stworzył. Pamiętamy, co stało się z pewnym królem, który chciał użyć tych świętych naczyń do niecnych celów i co go za to spotkało. Wiemy co spotka diabła za to, że użył szlachetnych naczyń Bożego stworzenia do niecnych celów. Wiemy co Bóg uczyni temu, który zanieczyścił to, co Bóg stworzył jako bardzo dobre. Ale i te naczynia, które chcą pozostać w zanieczyszczeniu, Bóg również wyrzuci, gdyż On zabierze tylko te, które oczyściły się i trwają w czystości Jego Syna, ponieważ to jest jedyna nadzieja dla nas, że w czasie naszego ziemskiego wędrowania możemy się oczyścić z wszystkich naszych grzechów, z wszystkich. Jezus zapłacił za wszystkie grzechy idąc na krzyż Golgoty. To jest Jedyny, który może przebaczyć. To jest jedyne imię, Jezusa Chrystusa, w którym mamy zbawienie. To jest Jedyny, który może zdjąć z człowieka wszystko złe, które człowiek popełnił i uczynić go czystym, świętym. To jest cudowne Boże działanie względem każdego z nas, dlatego tak cenny i wywyższony jest Boży Syn. Całe niebo śpiewa w podziwie: „Chwała Barankowi i Temu, który siedzi na tronie.” Za co należy się chwała Barankowi? Za to, że wykupił nas dla Boga swoją cenną krwią, abyśmy stali się ludem Bożym, kapłaństwem świętym, ludem nabytym. Chwałą Bogu za to! To jest coś tak pięknego!
