Jan 14:23

Zobaczmy Abrahama i Lota, kiedy mają wybrać kierunek, kiedy mają się rozejść. Abraham mówi: „Locie, nie możemy być ze sobą. Jak ty pójdziesz w lewo, to ja pójdę w prawo, jak ty pójdziesz w prawo, to ja pójdę w lewo.” Lot ocenia jak wybrać teren, w który ma pójść. Tam są urodzajne ziemie, a tu takie raczej skąpe ziemie dla bydła. Lot pomyślał, że najlepszym wyjściem będzie wybrać te urodzajne ziemie, te wspaniałe trawy. Bydło będzie miało jeszcze więcej możliwości rozmnożyć się, będzie miał wszystkiego pod dostatkiem. „Abrahamie, ja wybieram tą ziemię.” Abraham mówi: „dobrze, to ja idę w przeciwnym kierunku”. Abraham na nieurodzajnych ziemiach pozostał w społeczności z Bogiem. Bóg zachował wszystko co posiadał Abraham, a nawet rozmnożył to. Lot, kiedy poszedł na te urodzajne ziemie, stracił wszystko swoje, trafił do Sodomy i dobrze, że jeszcze był Abraham, mąż sprawiedliwy, który prosił Boga, by zachował tego, który byłby sprawiedliwy w Sodomie. I Bóg wysłuchał Abrahama i wyratował Lota.

Zobaczcie, czy wybór Lota był dobry, czy zły? Człowiek powie, że dobry. Przecież dbał o swoją rodzinę, o swoje zwierzęta, żeby mieli to, co najlepsze. Ale co się okazało? Trafił do Sodomy. Nie zawsze to, co człowiekowi wydaje się dobre, jest dobrem, ale Bóg określił co jest dobre. „Bądź ze Mną, to jest dla ciebie dobre, a tam gdzie Ja jestem i ty będziesz teraz i na zawsze”. To jest dla ciebie dobre, by trwać w swoim Bogu i należeć do Niego z całego serca. Czy w trudnym doświadczeniu, czy w łatwiejszym, czy to co się dzieje sprawia ci zadowolenie, czy może sprawiać i kłopot. Ale Bóg jest z tobą, to któż przeciwko tobie? Wygrałeś, wygrałaś już i chwała Bogu za to.

A więc czynić dobrze nie ustawajmy. Wybierajmy w zgodzie z Bożą wolą. To jest dla nas bardzo ważne.

5 Księga Mojżeszowa 15,12-16:

„Jeżeli zaprzeda ci się twój brat, Hebrajczyk lub Hebrajka, to będzie ci służył sześć lat, a w siódmym roku wypuścisz go od siebie wolnym. A wypuszczając go od siebie wolnym, nie wypuścisz go bez niczego. Szczodrze go obdarujesz z twojej trzody, z twego gumna i z twojej tłoczni tym, czym ubłogosławił cię Pan, Bóg twój. Będziesz pamiętał, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i że Pan, Bóg twój, wykupił cię. Dlatego Ja nakazuję ci to dzisiaj. Ale jeśliby rzekł do ciebie: Nie odejdę od ciebie, gdyż umiłował ciebie i twój dom, i dobrze mu było u ciebie, wtedy weźmiesz szydło i przekłujesz mu ucho o drzwi, i będzie twoim niewolnikiem na zawsze; również ze swoją niewolnicą postąpisz tak samo”.

Zobaczcie, Bóg ustalił dobro: „daję ci możliwość wolności, ale jeżeli podoba ci się tak bardzo żyć w tej niewoli, to możesz zostać, twoja wola. Jeśli podoba ci się życie w świecie i życie pod władzą diabła, to możesz zostać, możesz dać przekuć sobie ucho i zostać jego niewolnikiem na zawsze. Ja daję ci wolność w swoim Synu. Możesz być wolnym i chodzić po tej ziemi w wolności i to jest twoja wola, czy wybierzesz wolność, czy wybierzesz niewolę.” Człowiek słyszy ewangelię i podejmuje decyzję, czy chce pójść za Jezusem, który daje wolność, czy woli zostać w świecie grzechu. Bóg daje wolność wyboru. Dociera z prawdą ewangelii i człowiek może wybrać. Jeśli chce zostać w niewoli, diabeł przekuje mu ucho do drzwi swego świata i człowiek pozostanie niewolnikiem na zawsze. Bóg może mówić raz, czy drugi do człowieka i człowiek musi podjąć decyzję. Bóg mówi: „stawiam przed tobą życie i śmierć, wybierz życie, ale jeśli wybierzesz śmierć, Ja pozwolę ci pójść w śmierć.” Taki jest Bóg. Daje wolną wolę człowiekowi. Chce mieć człowieka na zasadzie: „ja Boże chcę być z Tobą”, a nie na zasadzie, że ja muszę być z Tobą, w sensie, że bez Boga nie mam zbawienia. „Ale ja chcę być zbawiony, chcę być w wieczności z Tobą i chcę należeć do Ciebie dzisiaj. To mnie cieszy, że jesteś moim Bogiem. I chociaż mam kłopot z tego powodu, że jesteś moim Bogiem, to chcę znosić ten kłopot, należąc do Ciebie. Ty, Panie miałeś kłopot przychodząc w ciele na ziemię z powodu moich grzechów, to czymże to jest, że ja teraz mam kłopot dlatego, że jestem chrześcijaninem, że ludzie patrzą na mnie w taki, czy inny sposób.” Mogłem zostać w świecie po usłyszeniu ewangelii i należeć do diabła, albo się nawrócić.

1 Księga Mojżeszowa 35, 1-4. Zwróćcie uwagę na te słowa:

„Potem rzekł Bóg do Jakuba: Wstań, idź do Betelu i osiądź tam. Zbuduj tam ołtarz Bogu, który ci się ukazał, gdy uciekałeś przed Ezawem, bratem swoim. Wtedy rzekł Jakub do swej rodziny i do wszystkich, którzy z nim byli: Usuńcie obcych bogów spośród siebie, oczyśćcie się i zmieńcie szaty wasze! Wstawszy bowiem, pójdziemy do Betelu. Tam zbuduję ołtarz Bogu, który mię wysłuchał w dniu niedoli mojej i był ze mną w drodze, którą odbyłem. I oddali Jakubowi wszystkich obcych bogów, których mieli, i kolczyki, które mieli w uszach, Jakub zaś zakopał je pod dębem koło Sychemu”.

Zrozumiałe dla nas są te bożki, ale co kolczyki mają wspólnego. Co znaczył ten kolczyk, który przekuwał ucho? Oznaczał również oddawanie się boskości tego ciała. A więc Bóg mówi: „usuniesz bałwany, również ten kolczyk, ten znak odstępstwa. Twoje ucho nie będzie przekute przez światowy sposób. Nie będziesz naznaczony, tak jak w świcie znaczy wróg. Będziesz naznaczony inaczej. Twoje ucho przekuję dla Mojej chwały. Nauczę ciebie słuchania Mojego głosu.” Inaczej, Słowo Boże przekuje te twoje głuche bębenki, oczyści twoje uszy, żebyś mógł słuchać, co Bóg mówi do ciebie. „Pomażę twoje uszy, byś słyszał Mój głos”. Chwała Bogu za to, że Bóg uwalnia nas z tej niewoli słuchania diabła, oczyszczając nasze uszy, uwalniając od tego diabelskiego przekucia, dając nam wolność słuchania Bożego głosu. Kiedy Duch Święty mówi, ty masz już uszy, żeby słyszeć głos Ducha Świętego. I to jest Boża łaska, to jest przemieszczenie się z niewoli diabła do wolności dziecka Bożego. Możesz słyszeć co Duch Święty mówi do ciebie.

Czy dobrze jest słyszeć głos Ducha Świętego? Powiem wam, że tylko ci, co chcą czynić dobro, a nie zło, słuchają Ducha Bożego z upodobaniem. Ale ludzie, którzy nie chcą zawsze czynić dobra, to niezbyt im się podoba ten głos i zaczynają go uciszać, a potem usuwać. Przeszkadza im, bo On zawsze mówi prawdę. Ludzie mówią, że chcą być z Jezusem, ale nie chcą słuchać prawdy, a więc naprawdę nie chcą być z Jezusem. Kiedy Duch Święty mówi do ciebie to co mówi Jezus, to ty wiesz, że jesteś zobowiązany zrobić to, bo to jest dla ciebie łaska, że słyszysz co masz zrobić, co Bogu się podoba. Ale jeśli będziesz to gasić, to po pewnym czasie wróci ten stary głos; głos zemsty, głos złośliwości, głos niechęci i zacznie mówić z powrotem i to tak sugestywnie, że człowiek zacznie się go słuchać.

A więc jak ważne jest, żeby zachować w czystości swoje uszy, żeby słyszeć, co Duch Boży mówi do zboru, do każdego z nas i być posłusznymi, szczęśliwymi, że możemy słyszeć Boży głos, to co Bóg uczynił.

Wiemy, że ważne jest też serce. Nasze obrzezane serce może zachować Boże Słowo. Wiemy, że pierwsze kazanie Piotra przeniknęło do wnętrza tych ludzi, jak ukłucie od Boga. Przeniknęło ich wnętrze i oni upamiętali się, odwrócili się od zła. Wiemy, że jeśli Bóg nie zrobi tego w człowieku, to człowiek pozostaje z głuchymi uszami, z głuchym sercem. W świecie całego zła człowiek słyszy te wszystkie głosy diabelskie, ale nie słyszy Bożego głosu, który wzywa do upamiętania, do porzucenia złej drogi, do pojednania się z Bogiem i do wiecznego życia z Tym, który nas stworzył.

Ale my, którzy usłyszeliśmy, pamiętajmy, zachowajmy w czystości nasze uszy, słuchajmy o tym, co mówi Bóg, nie słuchajmy bzdur, kłamstw, obłudy, złośliwości, słuchajmy tego, co mówi Bóg. Nie ustawiajmy się na złe wieści, ale na dobre wieści, dopuszczajmy dobro, ale dla zła – stop. Żadne bałwochwalstwo nie będzie miało wstępu do naszych uszu i nie będzie przez uszy przenikało do naszego umysłu. Musimy uważać czego słuchamy. Pełno jest ludzi, którzy chodzą i zanieczyszczają. Ale takich, którzy znają czystość i chodzą, by oczyszczać się jest niewielu. Ludzi, którzy lubują się w złym jest pełno, ludzi, którzy kochają dobro jest niewielu. Kochajmy dobro, a będziemy tam, gdzie On już jest, w wieczności z Nim. Bogu chwała za Jezusa, za tą drogę powrotu, za Słowo Boże i za to, że Bóg mówi do nas i chce mieć nas dla swojej chwały. Chwała Bogu. Amen.