Widzę najbardziej śmiałych ludzi na ziemi, sami wybrani bohaterowie, gotowi zmierzyć się z wszystkimi przeciwnościami, jakie postawił stary Adam i stara Ewa na naszej drodze, gorliwi zapaleńcy, którzy wierzą, że można żyć inaczej na tej ziemi. Sami odważni. Tak śmiało myśleć to mogą tylko bohaterowie. Potrzeba śmiałości i to olbrzymiej śmiałości, żeby pójść za tym wspaniałym Chrystusem. Pójść już za Pawłem byłoby wyzwaniem, a pójść już bezpośrednio za Panem Jezusem, to znaczy umrzeć dla samego siebie. A więc potrzeba śmiałości od Boga. Wiecie, tylko głupi może iść za Jezusem, nie zdając sobie sprawy za kim idzie i może myśleć sobie, że da radę, ale nie da rady. Głupi musi zmądrzeć i uchwycić się Pana całym sobą. Wtedy głupi pokazuje, że jest mądry, bo widzi, że nie ma kogokolwiek na tej ziemi, kto mógłby pójść za Panem Jezusem i nie stracić swego grzesznego życia. Dobrze, że mamy odwagę, lecz nie połączmy jej z głupotą. Raczej miejmy bardzo wyraźnie świadomość tego powołania i niech Duch Święty przemawia do nas i pokazuje nam to, gdyż od tego zależy rzeczywistość. Wiecie na czym polegała ta głupota tych ludzi, którzy czytali Biblię, byli uczonymi w Piśmie, kapłanami, saduceuszami? Na tym, że myśleli, że Bóg jest jak oni, a nie pomyśleli, że Bóg nie jest jak oni, tylko Bóg jest dokładnie tak jak wyraża to w swoim Słowie. Dlatego Jezus powiedział: „Słuchajcie co mówią, ale ich życia nie naśladujcie”. Oni nie rozumieli z kim mają do czynienia.
