Jan 14:23

Ewangelia Jana 17,10:

         „i wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i uwielbiony jestem w nich.”

         Wszystko pochodzi od Ojca, ale Syn ma to już jako swoje. Ojciec wszystko przekazał Synowi. O, Boże, daj nam cenić te Słowa, daj nam słuchać tych Słów z wielkim zachwytem, z wielkim. Bo to są Słowa obietnic Bożych, wspaniałych Bożych obietnic, żebyśmy się nie nudzili, i żebyśmy świata nie nudzili, żebyśmy mieli obfite życie, żebyśmy mogli ogłaszać wspaniałość Pana i kiedy On tylko zechce, uczynili to, co On zechce. By nigdy nie zabrakło nam wiary do tego co On zechce, byśmy umieli to przyjąć i z tym wystąpić ku działaniu. Najgorzej jest kiedy Bóg chce ciebie użyć, a ty mówisz: „Nie, nie, nie, Panie użyj kogoś innego”. W takich momentach jesteśmy często tak skromni, ale w innych nie, ale w tych to bardzo często, bo boimy się zaryzykować swoim imieniem, bo jakby się nie udało. "Panie, zrób to przez kogoś innego." A w innych momentach, to pchamy się do przodu.

         W Ewangelii Łukasza czytamy też te ważne Słowa, które mówią o naszym Oblubieńcu. Rozumiecie, oblubienica, panna młoda mówi: "O, ty masz takiego bogatego Ojca" i słyszy takie słowa:

         „Wszystko jest mi przekazane przez Ojca mojego” Łuk.10,22a.

 O, myśli sobie, to ty Mężu będziesz miał to wszystko co ma Twój Ojciec. To my będziemy bogaci.

„ i nikt nie wie, kto to Syn, jak tylko Ojciec, a kto Ojciec, jak tylko Syn, i ten, komu Syn zechce to objawić.” Łuk.10,22b.

         „Panie, tu nas skoncentruj przez swego Ducha, abyśmy chcieli poznać więcej Ciebie, abyśmy chcieli dostać więcej dla chwały Twojego imienia, aby usłużyć innym tym, czym Ty nas obdarzyłeś w Jezusie Chrystusie, Ojcze.” Aby mieć radość dawania od Ojca, a tam jest nieskończony skarbiec chwały. Dlaczego ograniczamy się? Bo musimy nauczyć się pokornie poddawać temu wpływowi. Nie zniechęcać się, bo Ojciec też przygotowuje nas do otrzymania odpowiedzi przez nas, żeby odpowiedź nie przywaliła nas. On przygotowuje nas do swojej wspaniałej odpowiedzi. Aż przychodzi czas i ta cierpliwość opłaciła się. Wszystko dostaje nasz Oblubieniec od Ojca.

         I będziemy w czasie tego obozu dużo o tym mówić. Trzeba poznawać swoje dziedzictwo i dzisiaj na ziemi poznawać już ten skarb dziedzictwa, żeby ludzie zobaczyli, że Kościół jest bogaty w Pana Jezusa, w miłość, radość, pokój, cierpliwość, łagodność, uprzejmość, wierność, czystość, świętość, nieskalaność, że Kościół jest bogaty w niesienie pomocy i wsparcia. Gdy potrzeba, nie boi się stanąć przeciwko mocom przeciwności i wygrać.

         Pierwsza lekcja Kościoła - Dzieje Apostolskie 4 rozdział. Wiemy w jakiej mocy Kościół wyruszył do bitwy.

         „A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.” Dz.Ap.4,32.

         To było świadectwo Jezusa i Kościoła. Tak Duch Święty sprawił to, że w Kościele było świadectwo złączenia Kościoła z Chrystusem, tej świętej wspólnoty. Co ma Syn, ma i Kościół. I Kościół przez to co jest Syna, uwielbia Syna. Przez dokonania Syna w nas, my uwielbiamy Syna. Tak Duch Święty właśnie działa. Przez to czym zostaliśmy obdarzeni w Chrystusie, tym Duch Święty uwielbia Syna, Jego chwałą, Jego Majestatem, Jego wielkością. Prośmy o siłę, siłę, zwycięskiego życia dla Jego chwały, taką siłę w jakiej On chodził po tej ziemi. To Bóg chce dla nas, dla mnie i dla ciebie. Ale jeśli będziemy mieć pychę i dumę, to postawimy warownie przeciwko tej sile, bo ta siła spływa na pokorne owieczki, na pokorne baranki. Inaczej zabiłaby, zniszczyłaby nas. Wszystko wspólne.

         Księga Objawienia 2, 26-29:

         „Zwycięzcy i temu, kto pełni aż do końca uczynki moje, dam władzę nad poganami, i będzie rządził nimi laską żelazną, i będą jak skruszone naczynia gliniane; taką władzę i Ja otrzymałem od Ojca mojego; dam mu też gwiazdę poranną. Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów.” 

         Jezus mówi: „Moja władza, wasza władza.” Będziemy mieli jedną władzę wraz z Chrystusem, równą władzę wraz z Chrystusem, to jest współdziedziczenie. To jest podniesienie do chwały. Zwycięzca, który pozostaje w Jego uczynkach otrzymuje władzę taką jaką On ma, bo Ojciec dał Mu taką władzę. Ojciec dał Synowi władzę, którą miał Ojciec, a Syn mówi: „Będziecie mieli ze Mną tą władzę”. Do jakiej pozycji zostaliśmy powołani?! Boży ludzie, nasz rozum tego nie przyswoi. Niech Duch Święty wprowadza nas w kosztowność tego co dostaliśmy w Chrystusie. Ile znaczył ten chrzest? Ile znaczyło to przyjęcie własnej śmierci i powstanie do nowego życia, aby żyć dzięki mocy i sile Chrystusa? Ile znaczy wytrwać do końca jako wierny, wierna Jemu? Kto wytrwa do końca, będzie zbawiony, będzie zwycięzcą, będzie z Nim razem władać na tronie chwały. Nic więcej nie ma, bo to jest wszystko, bo to jest doskonałe. Chwała Bogu! Tylko wytrwać, tylko należeć do Niego, tylko nie próbować robić czegoś po swojemu. Z wiarą, ufnością powierzać się Jemu codziennie. Niech On uczyni to piękno w nas.

 Szukajcie Bożych rozwiązań. Jezus patrzy, obserwuje, On nie weźmie byle kogo do tego, żeby taką władzę dać. Niech Bóg daje nam zwycięskie czyste życie. Nie potrzebujemy wiele, ale potrzebujemy wszystko z Chrystusa. Nie potrzebujemy wiele ze świata. Jezus powiedział: „Jak masz tyle, pozostań, wystarczy.” To nie jest takie ważne, ale miej wszystko z Chrystusa. Niech nas ogarnia ta radość zbawienia, to poznawanie, niech nas ogarnia Duch poznawania Chrystusa, nie filozofii, nie mądrości ludzkiej, ale żywego Chrystusa. Moc Jego życia w nas, moc Jego decyzji, Jego wyborów i przychodzenia z chwałą zwycięstwa, i ogłaszania w zborze: „Znowu wygrana, znowu dzięki Panu wygrałem, wygrałam, znowu idę dalej do przodu. Pan nasz Króluje! Chwała Bogu!” Ludzie są zaszczyceni. Tak przychodzili do żywego Kościoła. „Zobacz co się stało! Chwała Bogu!” Ludzie byli poruszeni, zadowoleni, wdzięczni Bogu  i nawracali się następni ludzie, widząc miłość, radość, jedność tych ludzi, zadowolenie z Chrystusa i widzieli jak Pan odpowiada.

         Ewangelia Jana 1,1-5:

         „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało. W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła.”

         I to Słowo, które stało się ciałem chce mieszkać w tobie i we mnie. Dajmy Mu całe miejsce, bez jakichkolwiek warunków. Przez to Słowo zostało stworzone wszystko co widzimy i to czego nie potrafimy zobaczyć w dzień, ale w nocy świeci daną mu od Boga światłością. Te wszystkie gwiazdy, wszystko przez to Słowo i dla tego Słowa i to Słowo to twój i mój Chrystus. Co On potrafi ze mną i z tobą zrobić, gdy ma niczym nie ograniczoną swobodę działania, jakie piękne dzieło dla chwały Ojca. Jaki piękny śpiew serca, kiedy Jezus śpiewa w nas.

         List do Kolosan 1,15-20:

         „On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości” 

         To mamy w Nim. Nigdy już nie pozwól, żeby diabeł przyoblekł cię w szaty żałoby. Chodź w szatach oblubienicy czystej, białej, weselnej. Bądź zawsze gotowy, czy gotowa na odejście. Chwała Bogu.

         List do Kolosan1,26-29:

         „tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną świętym jego. Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały. Jego to zwiastujemy, napominając i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby stawić go doskonałym w Chrystusie Jezusie; nad tym też pracuję, walcząc w mocy jego, która skutecznie we mnie działa.”    

         Diabeł stara się osłabić nasze takie silne, pewne oparcie na Chrystusie i gdy mu się to uda wtedy my sami ruszamy do boju i przegrywamy. I wtedy przynosimy wieści porażki i wyrabiamy ogólnie standard porażki. Ale kiedy idziemy w Chrystusie, dorastamy i wzrastamy, wtedy coraz więcej zwycięstw doświadczamy i zaczynamy przynosić wieści zwycięstwa, i zaczynamy budować się nawzajem tymi zwycięstwami. Po to jesteśmy Jego świętym ludem na tej ziemi. Nie pozwól sobie tego zabrać. Chrystus żyje, jest prawdziwy. On jest tym nieskazitelnym Nasieniem, z którego całe chrześcijaństwo ma początek. Wszystkie dzieci Boże z tego Nasienia mają początek. On jest tym pierwszym Nasieniem, które rozrosło się w cały Kościół. Ile tych nasion będzie na przestrzeni wszystkich pokoleń, ile ich będzie przy żniwie? Słowo Boże mówi: "Tłum wielki", chociaż w porównaniu z tymi, którzy pójdą do gehenny jest mniej, ale i tak się uzbiera tłum. Z Jednego. Zobaczcie ile macie ludzi z Adama i Ewy, którzy żyją w ciemnościach grzechu. A z tego Chrystusa nadal ci, którzy żyją w światłości Jego oblicza. Chwał duszo Pana! Chwal i raduj się zawsze Nim. Nie pozwól, żeby diabeł zabrał ci choć sekundę życia według Chrystusa. Ciesz się mogąc żyć zawsze Nim dla Jego chwały. Zawsze bądź gotowy. Pracujesz dla Pana? Pracuj dla Pana. Chwała Bogu. Ale nie strać radości. Niech praca się nie stanie utrapieniem tak, że będziesz chodził znużony i narzekał, że musisz pracować. Nie musisz, jak nie chcesz, to nie pracuj. A jak pracujesz, to raduj się pracą. Niech wszystko co robisz dla Pana sprawia ci radość. Głosisz, raduj się, słuchasz, raduj się, czynisz dobro, raduj się. Wszystko czyńmy z radością, bo to jest przyjemność dla Kościoła, to nie jest utrapienie. Jeśli utrapienie, to coś już pomyliło się.