Jan 14:23

Słowo pisane

Wyjście poza obóz – rozdział 4 – część 5

1 List Piotra 4,14: „Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży spoczywa na was”. Kiedy idziemy w pohańbieniu Chrystusowym, Duch Boży może spoczywać na nas. On spoczywa właśnie na tych wszystkich, którzy tego potrzebują. On nie przychodzi do nie potrzebujących Go. On przychodzi do tych, którzy pragną wody życia, przychodzi posilać, poić. Jak dobrze, że Duch Boży jest z nami. Chwała Bogu!

1 List Piotra 4,15: „A niech nikt z was nie cierpi jako zabójca albo jako złodziej, albo złoczyńca albo jako człowiek, który wtrąca się do cudzych spraw”. Niech nikt z was nie cierpi dlatego, że żyje jak człowiek tego świata.

1 List Piotra 4,16-19: „Wszakże jeśli cierpi jako chrześcijanin, niech tego nie uważa za hańbę, niech raczej tym imieniem wielbi Boga. Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego; a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą ewangelii Bożej? A jeśli sprawiedliwy z trudnością dostąpi zbawienia, to bezbożny i grzesznik gdzież się znajdą? Przeto i ci, którzy cierpią według woli Bożej(...)”. To jest wola Boga - cierpieć dlatego, że żyję dla Jezusa, że wyszedłem poza obóz i wszystko we mnie mówi: to Chrystus. Oddałem swoje życie Jezusowi, należę zupełnie do Niego i nie będę się Go wstydził, aby On mnie się nie zawstydził. Jak bardzo muszę Go znać, dlatego Jezus powiedział: „A to jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, Którego posłałeś. On musi być dla mnie prawdziwy każdego dnia, muszę Go mieć przed swymi oczyma każdego dnia i muszę wiedzieć, że On jest z tymi, którzy Go szukają szczerze. Muszę być pewnym tego kim On jest, aby iść przez Niego do Ojca.

(...), niech dobrze czyniąc powierzą wiernemu Stwórcy dusze swoje”. „Dobrze czyniąc” - to jest nasz dział w Chrystusie bracia i siostry, to jest przykazanie dla wszystkich, którzy weszli na tę drogę, gdyż te dobre uczynki świętych są dane nam w Chrystusie jako elementy tej szaty, w którą będziemy ubrani, gdy wejdziemy na ucztę weselną. „Dobrze czyniąc” powierzajmy dusze nasze naszemu Stwórcy i Bogu. Umarliśmy, aby żyć dla Chrystusa. To jest właśnie ten wielki przywilej dla nas ludzi. Bóg tym rozradował serca nasze, że dał nam zobaczyć drogę i wprowadził nas na nią, mówiąc: „idź, idź prosto, nie patrz w prawo, ani w lewo, ani oglądaj się wstecz, patrz przed siebie, co widzisz?”. Co raduje twoje serce kiedy patrzysz przed siebie? Widzisz Jezusa gotowego na rozkaz Ojca przyjść po nas, abyśmy z Nim byli zawsze. To jest nasze pocieszenie, dane nam od Ojca w Chrystusie Jezusie, na każdy dzień naszej pielgrzymki, że Pan Jezus Chrystus przyjdzie po nas, i najpierw powstaną z martwych ci, którzy umarli w Chrystusie, a następnie i my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Nim. Amen.