Jan 14:23

Miłość Prawdy Bożej. Czy miłujesz Prawdę Bożą o łasce? O synostwie? O wieczności? O wolności? O uświęceniu, które się stało przez ofiarę Jezusa? Czy miłujesz te wszystkie elementy jednej Bożej prawdy, żeby cię diabeł nie okradł i nie wpoił w ciebie jakiejś fałszywej, zwodniczej prawdy, która może będzie pięknie ubrana, tak jak diabeł przybiera pozór anioła światłości, ale która będzie podważała prawdomówność naszego Boga? Dziękuję Bogu, że troszczy się o nas i nie chce, żebyśmy zginęli w naszej głupocie. Chce, żebyśmy żyli i Jemu możemy zawdzięczać to, że przemawia do nas i wprowadza nas w Swoje skarby, o których powinniśmy każdego dnia wiedzieć i cenić je sobie więcej, niż wszystko co tutaj na tej ziemi widzimy włącznie z naszym ciałem. Nasza ręka chrześcijańska przy pługu i radosne patrzenie na Pana, opuściliśmy nieodwołalnie ten świat niewolników ciemności, i jesteśmy wolnymi ludźmi, bo boimy się jedynie Boga. Niech Pan nas takich ma, niech niebo napełnia nasze serca nieustannie, abyśmy mieli coś do powiedzenia temu światu, coś, co jest Słowem Życia, Słowem Prawdy, Słowem, za którym stoi Pan Jezus. Pan Jezus potwierdzi tylko Swoje Słowo. On mówi, że potwierdzi tylko to, co On Sam powiedział. Mówiąc temu światu każde Słowo, które On powiedział do nas możemy być pewni, że Jezus je potwierdzi. Ten, który wierzy i posiadł to, co Pan mówi, jest dopiero człowiekiem, którego nogi są piękne, a usta jego zwiastują radosną wieść. Czy chcemy być takimi każdego dnia? Oddzieleni dla Jezusa, wiedzący, że ten świat idzie na zatracenie, a my idący tą wąską drogą jesteśmy zbawieni od świata diabła i jego niesprawiedliwości, do Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, i jako tacy idziemy do wieczności z Ojcem naszym. Chwała Bogu za to.

Doznaję tego, że gdy śpiewamy pieśni i nie rozumiemy słów, które śpiewamy, to tylko tak pośrednio śpiewamy, ale gdy zaczynamy rozumieć o czym śpiewamy, to wtedy nasze serce śpiewa Bogu. Gdy śpiewam: „Cudowna Boża łaska Twa” i kiedy rozumiem tęłaskę, o której śpiewam i wiem co ona dla mnie znaczy, to śpiewam z serca dla Boga, bo wiem, że z powodu tej łaski Bóg darował mi wszystko, darował mi winy i darem Jego też jest nowe życie. Piękna jest Boża łaska dla nas ludzi, to jest prawdziwy skarb. Chociaż wielu po nim podepcze, to ci, którzy są przeznaczeni do życia wiecznego, nastawią uszu na tę zbawienną wieść, bo przecież oni nie mogą chodzić z tymi grzechami, oni wewnątrz czują, że nie są w porządku wobec Boga, próbują to jakoś po swojemu naprawiać, bo Bóg dotyka się serca człowieka, który jest przeznaczony do życia wiecznego dużo, dużo wcześniej nim on uwierzy tej wieści. Przypomnij sobie jak w twoim życiu było i jak Bóg cię przygotował dla Swego Słowa. Taka wieść docierająca do każdego takiego człowieka, jest wieścią, na którą on jest przygotowany przez Boga. Pan Jezus powiedział, że jeśli Ojciec was nie przyprowadzi do Mnie, to żaden z was samodzielnie przyjść nie może. Ten przeznaczony przez Boga człowiek jest przygotowany na to Słowo, które mu powiesz o łasce, o krzyżu, on jest przygotowany na nie i to Słowo pociągnie go do Boga. Jak go Bóg przygotowywał? To jest indywidualną sprawą, ale zbawienie jest jedną sprawą - dla wszystkich w ten sam sposób: w Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Nie musimy się bać o to, że ludzie nie zrozumieją i odrzucą. Dla człowieka, który jest przeznaczony do życia wiecznego, wieść o krzyżu będzie dobrą wiadomością, bo on wewnątrz doznaje tego, że nie jest w porządku, ale nie może z tego miejsca wyjść. On nie wie jak wyjść, chodzi po omacku, maca coś, jest ślepy. A gdy ty przyjdziesz i mu powiesz: są drzwi i on zobaczy - Jezus Chrystus - i wyjdzie tymi drzwiami, będziesz widział cud narodzenia.

Taki cud oglądali inni ludzie, kiedy myśmy się rodzili na nowo. Chwała Bogu, ale już narodziliśmy się na nowo i teraz my mamy być tymi, którzy zwyciężają. Musimy cenić sobie tę wieść, musimy trzymać i zachować ją w sercu swoim i nie pozwolić jej sobie zabrać, a wtedy zawsze będziemy wdzięczni Bogu za to, co nam dał w Jezusie, bo zawsze będzie to wyraźnie widoczne przed oczami serc naszych miłujących Jezusa Chrystusa. Zawsze wdzięczni, zawsze rozkoszujący się tym i szczęśliwi z Panem Jezusem. To jest coś wspaniałego doznawać tej wieści w samym sobie. Chwała Bogu! Bóg, Który się troszczy o nas może nas pouczyć: „Czy masz coś do powiedzenia temu światu, jeżeli Ja ci tego jeszcze nie daję?” Idziesz do Boga w modlitwie i mówisz: „Nie mam co powiedzieć, bo co powiem temu światu, bez Ciebie Panie, Boże mój”. I Bóg zaczyna napełniać twoje wnętrze Słowem Swoim i doświadczeniem tego Słowa w twoim życiu i wtedy wiesz: „O, to mogę powiedzieć temu światu, to są rzeczy pewne. Chwała Tobie Boże, że pouczyłeś mnie!” Pamiętaj jednak, że pouczenie Boże zawsze będzie cię kosztowało twoje życie, gdyż Bóg chce nas pouczyć tak, abyśmy na sobie samych poznali cenę, z jaką to Słowo stało się ciałem i dotarło do nas, potrzebujących Go ludzi. Znając Pana, a raczej będąc przez Niego poznani, możemy żyć w czysty, święty i nieskalany sposób, bo jedną ofiarą Jezus uświęcił nas, uczyniwszy nas doskonałymi raz na zawsze. Nie musisz wstawać z chandrą, nie musisz wstawać ze złośliwością, nie musisz się kłaść z nienawiścią, nie musisz złorzeczyć, nie musisz kłamać, nie musisz! Świat musi, ale każdy, kto uwierzył nie musi! Jesteś wolny, możesz zrobić co zechcesz, a chcenie masz czyste od Boga, i wykonanie bierzesz również od Niego. Gdy wybierasz Jezusa, a raczej zostałeś przez Niego wybrany, to codziennie zapierasz się siebie, bo chcesz, bierzesz swój krzyż, bo chcesz i idziesz za Jezusem, bo to jest dla ciebie tylko jedyna droga, bo wiesz, że, aby być z Bogiem innej drogi nie ma. Czy jesteś człowiekiem, który żyje według tego, co już wie? Czy jesteś człowiekiem rozumnym i wiesz o Mnie – mówi Pan, że Jestem miłosierny i łaskawy? Czy wiesz o Mnie, że Jestem takim Bogiem? Czy wiesz to już? Czy już to wiesz? Czy możesz już skakać jak młody jelonek uwolniony od ciężaru grzechu i chwalić swego Boga, że darował, ci wszystkie twoje winy, żebyś już nie musiał grzeszyć wierząc w Jezusa, lecz mógł iść czyniąc to, co jest bliskie Bogu? Chwała Panu za to!

1 List Piotra został napisany po to, aby wierzący ludzie dowiedzieli się coś więcej na temat łaski. „Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych po Poncie, Galacji, Kappadocji, Azji, Bitynii, wybranych według powziętego z góry postanowienia Boga, Ojca, poświęconych przez Ducha ku posłuszeństwu i pokropieniu krwią Jezusa Chrystusa: Łaska i pokój niech się wam rozmnożą”. Piotr pisze do wychodźców, którzy wyszli z tego świata ciemności, według powziętego z góry Bożego postanowienia, pokropionych krwią Jezusa, poświęconych przez Ducha ku posłuszeństwu. My jesteśmy też tymi ludźmi, do których to słowo dociera i czytając List Piotra mówimy: Piotrze pisałeś też do mnie, też jestem wychodźcą i pielgrzymem. Bóg wziął mnie Sobie z tego świata i przez Swego Ducha uczynił Sobie posłusznym, jako uświęconego ofiarą Jezusa Chrystusa raz na zawsze. Sam pamiętam dokładnie, jakby to było dzisiaj, jak szedłem jeszcze nieświadomy niczego drogą krzyżową w czasie, gdy w szczególny sposób wspomina sięśmierć Jezusa Chrystusa i zaczęło mnie mocno zastanawiać Jego cierpienie i to stało się początkiem mojego prawidłowego nawrócenia. Cierpienie Jezusa, nigdy nie myślałem o cierpieniu Jezusa. Droga została otworzona przez krzyż, a więc moja uwaga została skierowana przez Ducha Świętego na krzyż. Apostoł Paweł mówi: Do was przyszedłem i nie chciałem znać niczego innego jak tylko Chrystusa Jezusa i to ukrzyżowanego, bo to jest jedyna droga wyjścia dla nas wszystkich. Po co ludziom mówić o wspaniałościach, kiedy oni jeszcze są w tym świecie i potrzebują najpierw poznać drogę krzyża, której istnienie jest tak mało doceniane w świecie, ale nie u wychodźców i pielgrzymów, którzy nią kroczą ku przyszłej chwale. Człowiek musi doznać, że jest grzesznikiem i Duch Święty przekonuje świat o grzechu, aby ci, którzy zostali przekonani mogli też wyjść poprzez krzyż Jezusa, ku sprawiedliwości Bożej, gdyż Jezus Chrystus odszedł już do Ojca, a książę tego świata został osądzony.