Jan 14:23

W Ewangelii Łukasza, w 10 rozdziale, 21 wierszu zapisane są te same słowa:

„W owej godzinie rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom; zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało”.

Łukasz dodaje jeszcze, że rozradował się w Duchu Świętym. My też potrzebujemy być rozradowani w Duchu Świętym, by wypowiadać słowa prawdy, aby to Boże świadectwo mogło płynąć.

Mamy wiele, wiele miejsc zapisanych w Biblii, również w Nowym Testamencie na ten temat i warto jest poznawać je i uczyć się, jak być dyspozycyjnym dla Boga tak, jak dyspozycyjnym był Jego Syn. Zawsze dyspozycyjny, czy w dzień, czy w nocy. Nieraz Bóg może obudzić cię w nocy dla swojej chwały, abyś Go wysławiał (wysławiała) z czystych warg. To znaczy, że położyłeś się (położyłaś) spać, będąc czystym. Bóg obudził cię w nocy i jesteś dyspozycyjny (dyspozycyjna) – możesz wysławiać Boga. Może być to prośba za kimś, modlitwa o kogoś, to też jest wysławianie Boga, gdyż On ma cię dla Swojej chwały w tym. Być dyspozycyjnym, dyspozycyjną, to być dla Jego chwały, doznawać Bożego działania w swoim pielgrzymowaniu do wieczności z Nim, a już teraz poznawać Jego.

Otwórzmy Księgę Objawienia, 4 rozdział od pierwszego wiersza, do 5 rozdziału, czternastego wiersza. Możemy zobaczyć jak w niebie ci, którzy należą do Boga wysławiają Go. Pewien obraz, objawienie pokazuje nam. A błogosławieni są ci, którzy czytają i zachowują to Słowo. Po co został nam pokazany ten obraz nieba? Czy dla zaspokojenia ciekawości (co tam w niebie słychać?)? Nie. Pokazano nam po to, żebyśmy zrozumieli, że niebo jest też na ziemi, dzięki Duchowi Bożemu. I tak jak niebo wysławia Boga, tak i tu na ziemi my wysławiamy Boga w ciele naszym. Tam nieustannie rozbrzmiewa pieśń chwały. Zobaczcie, nieustannie rozbrzmiewa pieśń. Oni cały czas są do dyspozycji Boga.

Powiem ci rzecz, która może podobać ci się, lub nie, ale w wieczności będziesz zawsze do dyspozycji Boga. Czy to ci się podoba? Nadal nie będziesz żył, czy żyła dla samego siebie. Podoba ci się to? Tam w Gehennie będą żyli dla samych siebie. Każdy będzie mógł robić to, co będzie uważał: zgrzytać zębami, krzyczeć, narzekać, co chce. Ale w niebie wszyscy będziemy jednym głosem należeć do Boga. Czy chcesz być w tym chórze, który zawsze będzie należał wyłącznie do Jego chwały? To jest to. Możesz nie chcieć tam być, możesz być dalej dla siebie. Czy chcesz być dalej dla siebie? Będziesz żył dla siebie i tam. Ale jak oddasz siebie Bogu tutaj, to będziesz bardzo tęsknił, by wraz z innymi całą wieczność śpiewać Jemu.

Powiem wam, że dla wielu jest to przerażające. Ale dla tych, którzy w Duchu Chrystusowym już żyją na ziemi, jest to pociągające. Całą wieczność śpiewać Bogu. Rozum mówi: „przecież się zanudzę”. O, biedny niedoskonały rozumie, nie znasz tych wartości, dlatego też tam nie wejdziesz, zostaniesz. Wszystko będzie przemienione.

A więc widzimy, że tam jest wysławianie.

Księga Objawienia 7, 9-17. Widzimy tu znowu wielki tłum, w którym jesteśmy też my. Mam nadzieję, że dojdziemy tam wszyscy. Jesteśmy w tym wielkim tłumie, który wysławia:

„I wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka.  A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu, mówiąc: Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen”. Obj.7,10-12.

Rozbrzmiewa chwała. Aniołowie i wszyscy, którzy dotarliśmy tam razem wielbimy Boga. Piękne! Chwała Bogu! Niech Duch Boży napełnia jeszcze więcej tym, żebyśmy mówili: „Boże, to jest miejsce, do którego tęskni całe moje wszystko, aby już tylko tak żyć, wielbiąc Cię”. Nie chodzić już po tej ziemi; jakieś roboty, jakieś jedzenia, picia, ubrania. Mieć już tylko jedno, być zawsze już wolnym, by Ciebie wielbić, by Ciebie wysławiać.

Księga Objawienia 14,1-3. Znowu znajdujemy tu uwielbienie:

„I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli wypisane jego imię na czole i imię jego Ojca. I usłyszałem głos z nieba jakby szum wielu wód i jakby łoskot potężnego grzmotu; a głos, który usłyszałem, brzmiał jak dźwięki harfiarzy, grających na swoich harfach. I śpiewali nową pieśń przed tronem i przed czterema postaciami i przed starszymi; i nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi”.

Ci, którzy nauczyli się pieśni i śpiewali ją przed Bogiem.

Księga Objawienia 19, 1 -8:

„Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu, gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił na niej krew sług swoich. I rzekli po wtóre: Alleluja! I dym jej unosi się w górę na wieki wieków. I upadło dwudziestu czterech starców, i cztery postacie, i oddały pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen, Alleluja! A od tronu rozległ się głos mówiący: Chwalcie Boga naszego, wszyscy słudzy jego, którzy się go boicie, mali i wielcy. I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie. Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się; i dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych”.

Moi bracia i siostry, pieśń chwały, która rozpoczyna się tu na ziemi, dzięki działającemu Duchowi Świętemu w naszych ciałach, nie kończy się już nigdy! Ale musi rozpocząć się tu. Początek tam nie istnieje. Tu już musimy mieć śpiew Chrystusa w sobie, aby tam pociągnąć go dalej w nowych ciałach. Bogu chwała, że właśnie to dzieło rozpoczął tu, aby przemieścić nas dalej tam. Amen.