Jan 14:23

Karol Haddon Spurgeon urodził się 19.06.1834r. w hrabstwie Essex w wiosce Kelwedan w Anglii. Z Bożej łaski został on jednym z największych kaznodziei chrześcijańskiego świata. O swoim nawróceniu Spurgeon mówi tak: Bogu było dobrze doprowadzić mnie w młodych latach do poznania mojej grzeszności. Żyłem bez nadziei, pociechy i radości. Serce moje było nieustannie przygnębione. Przez sześć miesięcy usilnie się modliłem i nie otrzymywałem odpowiedzi. Wtedy też byłem gotowy uczęszczać na wszystkie zgromadzenia, byle tylko otrzymać przebaczenie grzechów. Zdarzyło się to w jeden z tych śnieżnych dni tak wielkiej zawieruchy, że nie mogłem dalej ujść i musiałem przystanąć. Przystanek ten okazał się dla mnie wielkim błogosławieństwem. Zobaczyłem podwórze, na którym stał dom modlitwy. Chciałem znaleźć jakieś schronienie, lecz miejsce to było mi nieznane. Wszedłem do środka tego domu, gdzie zaczęło się akurat nabożeństwo. Zgromadzeni nie mieli swojego kaznodziei. Za kazalnicą stanął jeden ze starszych wierzących. Otworzył Biblię i zaczął czytać te słowa: “Spójrzcie na mnie, a będziecie zbawione wszystkie krańce ziemi”. Potem zwrócił swój wzrok na mnie i powiedział: “Młody człowieku ty jesteś nieszczęśliwy” - tak, byłem nieszczęśliwy – “nie doznasz szczęścia póki nie spojrzysz na Chrystusa”. Podniósłszy swoje ręce głośno powtórzył – “spojrzyj, spojrzyj zbawienie jest tylko w tym, aby wiarą ujrzeć Chrystusa”. W jedną chwilę droga zbawienia stała się dla mnie jasna. Jakaż radość napełniła moje serce. Tak zachwyciłem się tą jedną prawdą, że nie pamiętam już dalszych słów usługującego. Jak Mojżesz na pustyni gotowy byłem wypełnić dziesiątki rozlicznych czynów, aby tylko otrzymać zbawienie. I kiedy usłyszałem słowo z Pisma – “spojrzyj” - jakże słodko ono zabrzmiało dla mnie. Całym sercem zacząłem patrzeć na Chrystusa. Także i w wieczności będę z niewypowiedzianą, błogą radością patrzeć na Niego. Od tamtego dnia postanowiłem, że nigdy nie będę głosić Słowa Bożego, bez wezwania grzeszników do nawrócenia się do Chrystusa.