Jan 14:23

Chwała Bogu, że Pan wydobywa człowieka z różnych życiowych wydarzeń, burz, tragedii, aby postawić człowieka w całkiem innym, nowym miejscu, miejscu wspaniałej chwały, aby człowiek mógł w tym miejscu przebywać i  mógł się rozwijać w całkowicie nowych warunkach, z  nowym sposobem myślenia, mówienia, decyzji i wyborów. Bóg nie tylko posłał swojego Syna, żeby pokazać nam jaki jest, ale też posłał Go po to, aby pokazać co z nami chce zrobić, ku czemu chce nas poprowadzić, co chce z nami osiągnąć. To jest dla nas coś pięknego, skoro Bóg, Który stworzył niebo i ziemię mówi o tym do nas, co On zamierza z nami zrobić. Wiemy, że jest Wszechmogący, a więc zdajemy sobie sprawę, że dla nas jest to teraz sprawą najważniejszą należeć do Niego i dziękować Mu za każde Jego wykonane działanie wobec każdego z nas, za każde Jego Słowo, za każdą chwilę, w której On ma dostęp do nas i może wykonać to, co jest potrzebne, abyśmy my mogli być z nim, należeć do Niego.

Wspaniałym doświadczeniem jest to, że mamy kogoś tak cennego w niebie. Mamy najwspanialszego Przedstawiciela w niebie. Kto to jest? Jezus Chrystus, a co On tam robi? Wstawia się za nami, tak? Co jeszcze robi? Czeka na nas i co jeszcze robi? Rządzi, po prostu rządzi! Włada wszystkim, wszystko jest pod Jego władzą! Nic nie może Mu umknąć, ani troszeczkę. Nie ma niczego, czego On by nie zobaczył. On ogarnia sobą wszystko, podtrzymuje Słowem swojej mocy. A więc mamy kogoś tak cennego w niebie i co my robimy na tej ziemi? Cieszymy się z tego że mamy i korzystamy z tego, tak? Jeśli wiemy, że mamy Go w niebie i On rządzi i nawet władztwa ciemności są Mu poddane i muszą Go słuchać, to zobaczcie jak ważne jest  to, co On teraz myśli o mnie i o tobie. Bo jeśli On mówi: znam go, znam ją, to znaczy że władztwa ciemności wiedzą z kim mają do czynienia. A jeśli On mówi: nie wiem kto to jest, nie znam cię, nigdy go nie znałem, bo czynisz bezprawie, żyjesz dalej w grzechu. Władztwa ciemności mówią wtedy o tym człowieku: o, to nasz człowiek.

Rozdział 1

Gdybyśmy byli teraz w niebie to byłoby o wiele łatwiej, bo tam już nie ma szatana, nie ma zbuntowanych aniołów, został tylko Bóg, Jego Syn siedzący na tronie chwały. Ci aniołowie, serafowie, wszyscy śpiewają święty, święty, święty. Nie ma tam nikogo, kto byłby zatrzymany w uwielbieniu Boga, kto byłby skażony. Ale na ziemi nadal to jest (skażenie). A więc musimy walczyć, żeby wygrać, musimy dbać o czystość Chrystusową, musimy mówić o tym, co jest ważne dla nas na ziemi, ponieważ wszyscy zostaliśmy skażeni znajomością grzechu i wszyscy wiemy ile zła uczynił grzech na tej ziemi. Zdajemy sobie sprawę, na ile zdajemy. Jakże niebezpieczne jest, kiedy człowiek przestaje już zdawać sobie sprawę z tego i zaczyna grzech nazywać dobrem. Grzech zawsze jest złem, każdy grzech jest złem, nie ma dobrego grzechu. Jezus poszedł umrzeć za każdy grzech. Słowo Boże mówi, że dobre uczynki ludzkie są jak szata splugawiona, a wydają się takie dobre. Choćbyś ciało swoje wydał, choćbyś rozdał całe swoje mienie, a miłości byś nie miał, niczym jesteś w oczach Boga.

         Mamy wolność, każdy może robić co chce, aby tylko w Panu, bo już nie jesteśmy starymi ludźmi. Urodziliśmy się na nowo po to by robić to, co chcemy teraz w Chrystusie. Już nie musimy robić "to", bo nam zakon mówi. Możemy już robić to co chcemy, bo dostaliśmy chcenia od Boga. To nie jest już z naszego ciała, ani ze starego bezmyślnego człowieka. To jest chcenie samego Boga mieszkające w nas, jak i również i wykonanie. Nowi ludzie - nowe chcenie, nowe wykonanie. To nie jest abstrakcja, to jest rzeczywistość. Tylko ci ludzie są na nowo narodzeni, którzy mają chcenie i wykonanie od Boga. Kto nie narodził się na nowo nie ma chcenia i nie ma wykonania, bo nie ma charakteru Boga, gdyż nie narodził się z Boga. Można uwierzyć, być wierzącym do końca swoich dni i zginąć. Tak jak Izraelici uwierzyli w Jezusa, lecz przez cały czas spierali się z Nim i nie poszli za Jego Słowem. Kiedy On mówił, że są niewolnikami grzechu, zaprzeczali: "a skądże, my jesteśmy wolni". Rozumiecie, a musieli grzeszyć. To jacy to wolni? Gdyby narodzili się na nowo, to od razu wiedzieliby co to jest wolność. A że myśleli, że ich wolność to jest wolność, to myśleli sobie, że zawsze są wolni. Zły sposób myślenia wywołuje też zły sposób życia. Dlatego Bóg nie chce by ktokolwiek zginął i chce, by człowiek był naprawdę wolny, wypuszczony na wolność w Chrystusie. Żebyśmy robili co chcemy, żebyśmy nie chodzili już i nie kombinowali w jakiś sposób, ale żebyśmy mieli czyste chcenie, żebyśmy zawsze chcieli tego, co dobre. Apostoł Paweł mówi: "sumienie moje nie oskarża mnie, bo zawsze chcę czynić dobro Chrystusowe." To chcenie przyjął z nowo narodzeniem. A więc tu nie wystarczy, że człowiek jest na zgromadzeniach, nie wystarczy, że czyta Biblię. Człowiek musi być wypuszczony na wolność w Chrystusie.

Będziemy chcieli dzisiaj wspólnie razem, z łaski naszego Pana, spojrzeć na naszego Zbawiciela w Jego osobistych doświadczeniach, kiedy przyszedł w ciele takim samym jak my tutaj na ziemię, żeby zbawić nas, żeby wygrać bitwę o twoje, moje życie tu na ziemi i na całą wieczność. Dzisiaj w sumie spojrzymy tylko na dwa oblicza Pana naszego Jezusa Chrystusa, jako modlącego się Syna Człowieczego i jako Wodza, Głowę całego swego ciała, które prowadzi w zwycięstwie. Widzimy Go w takim samym ciele jak my, widzimy Go jak wypędza demony, uwalnia ludzi. Słowo Boże mówi nam, że czyni to przez Ducha Bożego. I cały czas działa przez Ducha Bożego, a więc cały czas musi być czysty, musi być święty, musi być należący do Boga. On musi to utrzymać, tą czystość musi utrzymać, żeby być twoim i moim Zbawicielem.

Dziękujemy Bogu, że daje nam szansę uczyć się, a z drugiej strony niech pomoże nam zdawać sobie sprawę z odpowiedzialności uczenia się Jego słowa. Bo gorsze rzeczy spotkają tych, którzy wiedzieli, co jest wolą Bożą a nie czynili jej, niż tych, którzy nie znali tej woli Bożej i nie czynili jej. Bo gdy już wiemy co Bogu się podoba, a nie czynimy, to jesteśmy świadomymi buntownikami. Gdy nie wiemy, to po prostu nie wiemy jeszcze, a więc uczenie się Słowa Bożego, niesie w sobie piękność prawdy, ale również i odpowiedzialność wynikającą z poznawania tej prawdy. Również musimy mieć świadomość, że im więcej słyszymy Bożego Słowa, tym więcej musimy krzyżować swoje „ja”, bo każde następne Boże objawienie Bożej woli, Bożej prawdy, musi spowodować ukrzyżowanie tego, co nie żyje wg tej woli.

Chwała Bogu i Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi.

Chwała Bogu, że możemy oglądać dzieło Boga naszego Wszechmogącego i tam gdzie oczy nasze spojrzą widzimy pracę Jego, którą wykonał. Także i my jesteśmy dziełem Jego rąk.

         Kiedy mówił Maciek przyszła mi pewna myśl. Użyję tutaj jako głównego bohatera przypowieści Damiana. Wiemy, że Damian jeździ za granicę, żeby sprowadzać samochody. Patrzymy, że Damian przywiózł samochód, ale potem wyjeżdżając stąd pojedzie czym innym, samochód zostawi tutaj. Po prostu tak sobie zostawi. I znowu pojedzie za granicę, żeby przywieźć następny, i żeby znowu zostawić. I kolejny, i kolejny, i kolejny. Co o nim pomyślimy? Dziwne, co ma za upodobanie? Jeździć za granicę, sprowadzać i zostawiać tak sobie? Dziwne.